Jesteś wdzięczny? Aby być wdzięcznym trzeba wiedzieć za co, z jakiego powodu… potrzeba zauważyć dobro. Widzisz dobro w swojej mamie, tacie, rodzeństwie?

Liturgia Słowa – 28.12.2014
Świętej Rodziny:
Jezusa, Maryi, Józefa

Przejdź do czytań

Słowo

(Kol 3,12-21)
Jako więc wybrańcy Boży – święci i umiłowani – obleczcie się w serdeczne miłosierdzie, dobroć, pokorę, cichość, cierpliwość, znosząc jedni drugich i wybaczając sobie nawzajem, jeśliby miał ktoś zarzut przeciw drugiemu: jak Pan wybaczył wam, tak i wy! Na to zaś wszystko /przyobleczcie/ miłość, która jest więzią doskonałości. A sercami waszymi niech rządzi pokój Chrystusowy, do którego też zostaliście wezwani w jednym Ciele. I bądźcie wdzięczni! Słowo Chrystusa niech w was przebywa z /całym swym/ bogactwem: z wszelką mądrością nauczajcie i napominajcie samych siebie przez psalmy, hymny, pieśni pełne ducha, pod wpływem łaski śpiewając Bogu w waszych sercach. I wszystko, cokolwiek działacie słowem lub czynem, wszystko /czyńcie/ w imię Pana Jezusa, dziękując Bogu Ojcu przez Niego. Żony bądźcie poddane mężom, jak przystało w Panu. Mężowie, miłujcie żony i nie bądźcie dla nich przykrymi! Dzieci, bądźcie posłuszne rodzicom we wszystkim, bo to jest miłe w Panu. Ojcowie, nie rozdrażniajcie waszych dzieci, aby nie traciły ducha.

Komentarz

Święty Paweł nie poucza ludzi idealnych. Zawsze tam, gdzie pisze, odpowiada na konkretny problem danej społeczności. Tym razem są to Kolosanie i ich relacje międzyludzkie – rodzinne. Dzięsięc wersetów, a człowiek się zastanawia, które zdanie jest najważniejsze.  Niesamowite bogactwo Bożego Słowa. Paweł daje przepis na idealną rodzinę. Każdy chciałby taką mieć. A co dodać do mieszanki zwanej „cudowna rodzina”? Miłosierdzie, czyli miłość w uczynkach, dobroć, pokorę, cichość, cierpliwość. Wszystko trzeba opruszyć miłością. Oprócz indywidualnych wskazań i zachęcenia do mądrego upominania siebie nawzajem, Paweł kończy „przepis” słowami: I bądźcie wdzięczni! Jesteś wdzięczny? Aby być wdzięcznym trzeba wiedzieć za co, z jakiego powodu… potrzeba zauważyć dobro. Widzisz dobro w swojej mamie, tacie, rodzeństwie?

Świadectwo

Okres Świąt Bożego Narodzenia skłania do refleksji nad wartościami podstawowymi, a jednocześnie najważniejszymi. Dużo było w mojej głowie myśli właśnie o rodzinie. Kalendarz liturgiczny zdaje się odpowiadać na moje tendencje serca, dając tuż po świętach Niedzielę Świętej Rodziny. Czy jestem wdzięczna? Hm… A można nie być wdzięcznym za tatę, który z niepozornych i raczej niepasujących do siebie produktów potrafi zrobić coś wyśmienitego i wykwintnego na sobotni obiad? Trzeba przyznać, że jest mistrzem improwizacji w kuchni. Czy można nie być wdzięcznym za mamę, która zapytana o każdy domowy drobiazg, potrafi go w mig zlokalizować z dokładnością GPS? Bo przecież mama wie najlepiej, gdzie co się znajduje. Ja natomiast szukałabym całe wieki. Albo brat… czy można nie być wdzięcznym za takie okruchy intrawertycznej braterskiej miłości jak ten sms sprzed dwóch tygodni: Siostrzyczko, właśnie wyjeżdżamy z Leszna, będziemy za godzinę. Oczekuj nas! Czy w końcu nie trzeba być wdzięcznym za pokazanie Pana Boga i Kościoła, za zarażenie miłością do gór, za danie przykładu, że w życiu trzeba podejmować odważne decyzje, za pełne humoru przebywanie, za śmianie się z samych siebie, za nieśmiałe rozmowy o tym, co ważne, za drobną czułość, za wzruszenie, kiedy słowa stają się jakieś takie duże w gardle, za podróż na drugi koniec Polski tylko po to, aby piguła po dyżurze w Wigilię nie wróciła do pustego mieszkania, za pełne troski: nie za dużo na siebie bierzesz w tym KSMie? i za te wszystkie maleńkie jak Dzieciątko Jezus powody do wdzięczności… czy za to nie trzeba podziękować?

Dzięki Panie Boże!

Wtrącę jeszcze odrobinę prywaty – SPECJALNE pozdrowienia dla KSMowicza, który budzi mnie w środku nocy, aby przypomnieć o napisaniu Głoda. Jak pisze św. Paweł: napominajcie samych siebie przez psalmy, hymny, pieśni pełne ducha, pod wpływem łaski śpiewając Bogu w waszych sercach. DZIĘKI CI! Bądź pozdrowiony!