Liturgia Słowa 16.10.2022

Dwudziesta Dziewiąta Niedziela Zwykła

przejdź do czytań

(Łk 18, 1-8)
Jezus opowiedział swoim uczniom przypowieść o tym, że zawsze powinni się modlić i nie ustawać: “W pewnym mieście żył sędzia, który Boga się nie bał i nie liczył się z ludźmi. W tym samym mieście żyła wdowa, która przychodziła do niego z prośbą: „Obroń mnie przed moim przeciwnikiem”. Przez pewien czas nie chciał; lecz potem rzekł do siebie: „Chociaż Boga się nie boję ani się z ludźmi nie liczę, to jednak ponieważ naprzykrza mi się ta wdowa, wezmę ją w obronę, żeby nie przychodziła bez końca i nie zadręczała mnie”. I Pan dodał: “Słuchajcie, co ten niesprawiedliwy sędzia mówi. A Bóg, czyż nie weźmie w obronę swoich wybranych, którzy dniem i nocą wołają do Niego, i czy będzie zwlekał w ich sprawie? Powiadam wam, że prędko weźmie ich w obronę. Czy jednak Syn Człowieczy znajdzie wiarę na ziemi, gdy przyjdzie?”.

Komentarz
W dzisiejszej Ewangelii Jezus przypomina nam wszystkim, że modlitwa to nie obowiązek, ślepo mówiona regułka. To rozmowa z naszym Stwórcą, gdzie przede wszystkim powinien stawać się naszym przyjacielem i powiernikiem, gdyż trudno jedynie rozmawiać z kimś na relacji „Pan i sługa”. Nie chodzi o wywyższanie się, lecz swobodę, która zachęca do kontaktu, zbliżeń, zaufania. Pomaga to w budowaniu osobistych i indywidualnych więzi. Taka więź buduje hierarchię i potrzebę autentycznej, nieprzymuszonej modlitwy. Sami z doświadczenia wiemy, że czym bliższa i droższa nam osoba, tym coraz częściej i chętniej znajdujemy dla niej czas. Świat, w którym żyjemy, to nieustanna walka z czasem, ale nie jesteśmy robotami i potrzebujemy przerw. Takim naładowaniem może być właśnie modlitwa, którą sami pragniemy, a nie jak sędzia z przypowieści, będziemy to odwlekać i robić z przymusu, obowiązku czy pozbycia się upomnień. „Chociaż Boga się nie boję ani się z ludźmi nie liczę, to jednak ponieważ naprzykrza mi się ta wdowa, wezmę ją w obronę, żeby nie przychodziła bez końca i nie zadręczała mnie” – za taką postawę możemy dostać jedynie pochwałę i uznanie Ziemskie i Boskie.

Zadanie
Zastanów się, na jakim etapie relacji z Bogiem lub swoim Świętym/Błogosławionym jesteś.