Liturgia Słowa – 09.05.2021

Szósta Niedziela Wielkanocna

przejdź do czytań

(Dz 10, 25-26. 34-35. 44-48)
Kiedy Piotr wchodził, Korneliusz wyszedł mu na spotkanie, padł mu do stóp i oddał pokłon. Piotr podniósł go ze słowami: “Wstań, ja też jestem człowiekiem”. Wtedy Piotr przemówił: “Przekonuję się, że Bóg naprawdę nie ma względu na osoby. Ale w każdym narodzie miły jest Mu ten, kto się Go boi i postępuje sprawiedliwie”. Kiedy Piotr jeszcze mówił o tym, Duch Święty zstąpił na wszystkich, którzy słuchali nauki. I zdumieli się wierni pochodzenia żydowskiego, którzy przybyli z Piotrem, że dar Ducha Świętego wylany został także na pogan. Słyszeli bowiem, że mówią językami i wielbią Boga. Wtedy odezwał się Piotr: “Któż może odmówić chrztu tym, którzy otrzymali Ducha Świętego tak samo jak my?” I rozkazał ochrzcić ich w imię Jezusa Chrystusa. Potem uprosili go, aby pozostał u nich jeszcze kilka dni.

Komentarz

Czytając dzisiejsze fragmenty Pisma Świętego mam pewną refleksję dotyczącą obecnego powielkanocnego czasu. Odnoszę wrażenie (patrząc na siebie), że nie rozumiemy go tak naprawdę. W trakcie Wielkiego Postu stawiamy sobie wyzwania, postanowienia, chodzimy na Drogi Krzyżowe i Gorzkie Żale, myślimy intensywnie o Zmartwychwstaniu i o zmianie swojego życia na lepsze. Czytania utwierdzają nas w tym pokutnym nastroju. Kiedy przychodzi Triduum, każdy kolejny dzień jest wielkim wydarzeniem. Liturgie trwające po dwie, trzy godziny, rozbudowane kazania i opisy Męki Pańskiej oraz bardzo dużo czynności, które widać tylko raz w roku (jak obmycie nóg). Po czym następuje Wielkanoc, wspaniałe śniadania, spotkania rodzinne, mnóstwo życzeń i… no i co dalej? Dalej wracamy do szkół, pracy i jakoś tak te wszystkie przeżycia przechodzą do historii. A okres ten też jest ważny: czytania opisują początki Kościoła – naszego Kościoła! Cóż to były za początki, prawda? Duch Święty zsyłający swoje dary, liczne cuda, uzdrowienia, rzesze nawracających się ludzi, co zostaje zobrazowane w chociażby dzisiejszym pierwszym czytaniu. Dlaczego to takie ważne? Bo patrząc po sobie widzę, że nie doceniam tak tego czasu, że następuje znaczne rozluźnienie w stosunku do czasu sprzed Wielkanocy, a przecież Kościół, który tworzyli Apostołowie jest naszym Kościołem. I właśnie w Nim, my, dzisiaj, tak jak Oni możemy doświadczyć cudów, prorokować, mówić językami i Bóg wie co jeszcze. Przez te 2000 lat nasz “Szef” się nie zmienił (w końcu wieczność to nieco dłużej), więc i dziś możemy być świadkami, a może i nawet wykonawcami rzeczy wielkich, pięknych i dla ludzi niemożliwych. Trzeba tylko w to uwierzyć. 

Zadanie

Zastanów się, jakie cuda, choćby małe, albo wyglądające na przypadek, Bóg uczynił w Twoim życiu i podziękuj za nie.