Św. Jan Paweł II – obrońca życia, do którego tekstów i przemówień warto wracać. Nasz święty rodak dbał o Polskę oraz Polaków i głęboko wierzył, iż w przyszłych pokoleniach jest nadzieja i szansa na lepsze jutro. By to osiągnąć należy dbać o człowieka od pierwszych chwil jego istnienia. Oto czego uczył i do czego przekonywał podczas wizyt w ojczyźnie.


Prawo do życia to podstawowe prawo człowieka, o które walczył papież Polak:


Tu, z tego miejsca, zwracam się do wszystkich ojców i matek mojej Ojczyzny i całego świata, do wszystkich ludzi bez wyjątku: każdy człowiek poczęty w łonie matki ma prawo do życia! (Łowicz, 14 czerwca 1999 r.)

Poszanowanie wyższych wartości było tym, czego nauczał:  

Waszym posłannictwem jest zabezpieczenie w jutrzejszym świecie obecności takich wartości, jak pełna wolność religijna, poszanowanie osobowego wymiaru rozwoju, ochrona prawa człowieka do życia począwszy od momentu poczęcia aż do naturalnej śmierci, troska o rozwój i umocnienie rodziny, dowartościowanie kulturowych odrębności dla wzajemnego ubogacania się wszystkich ludzi, ochrona równowagi naturalnego środowiska, które coraz bardziej bywa zagrożone. (Częstochowa, 15 sierpnia 1991 r.)

Jan Paweł II w rozmowach z dyplomatami często zwracał uwagę na wpływ prawa państwowego na życie obywateli:

Dziękuję za inicjatywy parlamentarne, zmierzające do zabezpieczenia życia ludzkiego od chwili poczęcia w łonie matki. Jasne stanowisko prawa jest nieodzowne, aby mógł dokonywać się również gruntowny proces nawrócenia. Trudno bowiem o właściwą działalność wychowawczą czy duszpasterską, gdy prawo temu przeszkadza. To, co „legalne”, zostaje niestety bardzo łatwo przyjęte jako „moralnie dozwolone. (Warszawa, 9 czerwca 1991 r.)

Wierzył w siłę rodziny, która jako podstawowa jednostka społeczeństwa będzie broniła życia:

Życzę, i modlę się o to stale, ażeby rodzina polska dawała życie, żeby była wierna świętemu prawu życia. Jeśli się naruszy prawo człowieka do życia w tym momencie, w którym poczyna się on jako człowiek pod sercem matki, godzi się pośrednio w cały ład moralny, który służy zabezpieczeniu nienaruszalnych dóbr człowieka. Życie jest pierwszym wśród tych dóbr. Kościół broni prawa do życia nie tylko z uwagi na majestat Stwórcy, który jest tego życia pierwszym Dawcą, ale równocześnie ze względu na podstawowe dobro człowieka. (Nowy Targ, 8 czerwca 1979 r.)