„Dzieje duszy” nie są zwykłą autobiografią, w której Mała Tereska opisuje swoje życie. Niemal w każde zdaniu udaje jej się wpleść bardzo wartościowe myśli.

Tytuł: Dzieje duszy
Autor: św. Teresa od Dzieciątka Jezus
Treść/dział: religia, duchowość

Jednym z najlepszych sposobów na ukształtowanie swojej osobowości jest odnalezienie dobrego wzoru do naśladowania. Osoby, która ma podobne, bądź takie same cele i wartości w życiu. Najlepszymi wzorami dla katolików powinni być według mnie święci, bo zarówno oni, jak i my, dążymy do świętości.

Dlatego też zdecydowałam się na to, by zaproponować Wam przeczytanie historii wspaniałej świętej, która ostatnio mnie urzekła. Chodzi mi o świętą Teresę z Lisieux. „Dzieje duszy” nie są zwykłą autobiografią, w której Mała Tereska opisuje swoje życie. Niemal w każde zdaniu udaje jej się wpleść bardzo wartościowe myśli. Dzięki temu, że używa ona bardzo prostego i przyjemnego do czytania języka, ma się wrażenie, jakby nie pisała tego święta, a ktoś „przyziemny”.

Dlaczego akurat ta święta? Między innymi dlatego, że Mała Tereska jest idealnym przykładem wprowadzania w życie słów Jezusa o byciu jak dzieci (zob. Mt 18,3). Zagłębiając się w jej historię można dojść do wniosku, że właśnie jej zaufanie do Boga, które można porównać do tego, którym dzieci darzą swoich rodziców, jak i wsłuchiwanie się całą sobą w Jego głos, było jej „przepustką” do świętości. Pokazuje ona, że nie jest to cecha nieosiągalna, że każdy może ją w sobie pielęgnować.

 

Dlatego jeśli chcesz „wejść do głowy” świętej, poznać jej myśli i podjąć, w oparciu o jej przeżycia, refleksję nad swoim życiem – polecam.

Ulubiony cytat

„Dobry Bóg nie dawałby mi pragnień nierealnych, więc pomimo że jestem tak mała mogę dążyć do świętości. Niepodobna mi stać się wielką, powinnam więc znosić się taką, jaką jestem, ze wszystkimi swymi niedoskonałościami; chcę jednak znaleźć sposób dostania się do Nieba, jakąś małą drogę, bardzo prostą i bardzo krótką, małą drogę zupełnie nową.”