Spróbuj nie być duszą towarzystwa, tam gdzie zawsze jesteś. Albo pozbądź się choć na chwilę przekonania, że jesteś specjalistą w tej, czy innej dziedzinie i daj się wykazać innym…

Liturgia Słowa – 18.10.2015
XXIX niedziela zwykła

Przejdź do czytań

Mk 10,41-45
Gdy usłyszało to dziesięciu pozostałych, poczęli oburzać się na Jakuba i Jana. A Jezus przywołał ich do siebie i rzekł do nich: „Wiecie, że ci, którzy uchodzą za władców narodów, uciskają je a ich wielcy dają im odczuć swą władzę. Nie tak będzie między wami. Lecz kto by między wami chciał się stać wielkim, niech się stanie sługą waszym. A kto by chciał być pierwszym między wami, niech będzie niewolnikiem wszystkich. Bo i Syn Człowieczy nie przyszedł, aby Mu służono, lecz żeby służyć i dać swoje życie jako okup za wielu.

Komentarz

Dzisiaj Słowo bardzo mocno wskazuje nam na aspekt władzy. Ta kojarzy nam się zapewne z władzą polityczną lub tą związaną z posiadaniem jakiegoś stanowiska. Jednak mieć władzę, to inaczej posiadać jakąś przewagę. A gdzie, tak na co dzień, mamy przewagę nad innymi? Kto ją posiada? Rodzic nad dzieckiem, przełożony nad podwładnym, Prezes nad Kierownictwem/Zarządem, proboszcz nad wikarym, starszy nad młodszym, członek zwyczajny nad członkiem juniorem i kandydatem, posiadający drobne w portfelu nad tym, który żebrze na ulicy, mądrzejszy nad tym, który dopiero się uczy, zastępowy nad zastępem, głośny i towarzyski nad tym, który jest nieśmiały i cichy, ten z doświadczeniem nad tym bez niego, silny i zdrowy nad chorym i słabym. Mamy wiele miejsc z władzą nad innymi. Jezus mówi dziś, że właśnie tam masz być sługą. Łatwe? Hmmm… To spróbuj nie być duszą towarzystwa, tam gdzie zawsze jesteś. Albo pozbądź się choć na chwilę przekonania, że jesteś specjalistą w tej, czy innej dziedzinie i daj się wykazać innym. Podporządkuj się tym, którzy wiedzą mniej od ciebie. Usiądź z żebrakiem na krawężniku i zagadaj, zapytaj o imię. W takiej służbie i w byciu ostatnim Ktoś już nas wyprzedził.

Świadectwo

Pan Bóg daje mi tutaj, w zakonie, takie obrazki z życia wzięte, drobne gesty. Uczy tym, co to znaczy służba w przełożeństwie. Przełożoną domu zakonnego na św. Rocha jest s. Janina. Osoba o pogodnym obliczu, jednak sprawiająca wrażenie dość surowej w obyciu. Ujmuje mnie w niej kilka zaobserwowanych drobiazgów… w kaplicy siedzi na ostatnim miejscu w ostatniej ławce, do refektarza na posiłki zawsze wchodzi ostatnia, zamykając drzwi za starszymi siostrami, na rozpoczęcie dnia to zawsze ona klęka pierwsza, prosząc o błogosławieństwo wszystkie siostry. To ją bardzo często widzę czuwającą przed Najświętszym, kiedy w kaplicy zdarzają się pustki, bo wszyscy pochłonięci są swoimi obowiązkami.

Panie Boże, naucz mnie służby i pokory w codziennych drobiazgach!