Dziś liturgia mówi o jeszcze jednej świątyni… o nas. Tak! Ty i ja jesteśmy świątyniami. Jak wychodzisz ze Mszy Świętej to niesiesz w sobie Ciało naszego Pana.

Liturgia Słowa – 09.11.2014
Święto rocznicy poświęcenia
Bazyliki Laterańskiej

Przejdź do czytań

Słowo

(1 Kor 3,9b-11.16-17)
Jesteście uprawną rolą Bożą i Bożą budowlą. Według danej mi łaski Bożej, jako roztropny budowniczy, położyłem fundament, ktoś inny zaś wznosi budynek. Niech każdy jednak baczy na to, jak buduje. Fundamentu bowiem nikt nie może położyć innego, jak ten, który jest położony, a którym jest Jezus Chrystus. Czyż nie wiecie, żeście świątynią Boga i że Duch Boży mieszka w was? Jeżeli ktoś zniszczy świątynię Boga, tego zniszczy Bóg. Świątynia Boga jest świętą, a wy nią jesteście.

Komentarz

Obchodzimy dziś rocznicę poświęcenia pierwszej chrześcijańskiej świątyni – Bazyliki Laterańskiej. Pisma podają, że miało to miejsce 9 listopada 324 roku. Dlaczego to wspominamy? Bo to źródło… pierwsza świątynia, pierwsza wspólnota, pierwsze miejsce kultu. Po niej były te wszystkie inne, nasze mniejsze i większe bazyliki, małe i duże sanktuaria. Jedne znaczą dla nas więcej, inne mniej. Z niektórymi wspominamy niezwykłe doświadczenia Bożej łaski i obecności. Masz takie miejsce? Masz taką świątynię do której chodzisz i tam właśnie spotykasz Pana? Dziś liturgia mówi o jeszcze jednej świątyni… o nas. Tak! Ty i ja jesteśmy świątyniami. Jak wychodzisz ze Mszy Świętej to niesiesz w sobie Ciało naszego Pana. Jesteśmy jak monstrancje, które wychodzą na miasto, do swoich domów, do szkół, uczelni i niosą światu Jezusa. I nie musisz nic więcej, oprócz tego, żeby zostać godnym Tego, Którego niesiesz. Czyż nie wiecie, żeście świątynią Boga i że Duch Boży mieszka w was?

Świadectwo

Myślę, że Pan Bóg chce z nas uczynić różne świątynie… jedni będą małymi kapliczkami w górskiej scenerii, inni wiejskimi kościółkami na wielkopolskiej nizinie, jeszcze inni miejskimi, dostojnymi świątyniami, niektórzy dorosną pewnie do rangi bazyliki. Będzie łączyć nas jedno radość goszczenia u siebie Jezusa. Chciałabym zostać tą pierwszą – małą kapliczką. Jest taka jedna w Beskidzie Żywieckim, mi szczególnie bliska. Tam wszystko jest takie autentyczne – zegar w prezbiterium, Matka Boża uśmiechnięta, ławki bez oparcia, zapach drewna i Pan Jezus.