Bóg Jedyny, poza Którym nie ma innego, chce więcej… chce czasu wykrojonego jakimś cudem pomiędzy pracą a uczelnią, chce umiejętności liderskich zdobywanych mozolnie przez długie lata, chce trudu, troski, radości, smutku, tęsknot… tych wszystkich moich codziennych emocji.

Liturgia Słowa – 18.10.2014
XXIX Niedziela Zwykła

Przejdź do czytań

Słowo

(Mt 12,21)
Oddajcie Cezarowi to, co należy do Cezara, a Bogu to, co należy do Boga.

(Iz 45, 5a)
Ja jestem Pan, i nie ma innego. Poza Mną nie ma Boga.

Komentarz

Hojność  to piękna cnota. Mówi o niej św. Josemaria Escriva w książce pt. „Bruzda”:

Im hojniejszy będziesz  ze względu na Boga, tym będziesz szczęśliwszy.

Dziś Jezus mówi do faryzeuszów o oddawaniu Panu Bogu i ludziom. Trudno jest zwracać to, co się kiedyś samemu otrzymało. Rodzice otrzymują dziecko, a w pewnym momencie muszą je oddać, bo zaczyna już samodzielne, dorosłe życie. Posiadamy czas, talenty i powinniśmy je oddać? Powiedzieć Panu Bogu: to należy do Ciebie. Często bywa tak, że Jego dzieła przypisujemy sobie… rewelacyjne spotkanie formacyjne w oddziale, debata walentynkowa z mnóstwem ludzi na widowni, owocne rekolekcje wielkopostne, udany obóz wakacyjny. Jeśli myślimy, że dzięki nam to wszystko się dzieje, to potrzeba dziś wsłuchać się w słowa Jezusa, który wzywa nas do zwrotu tego, co Jego. Bądźmy hojni w oddawaniu.

Świadectwo

Bardzo przyzwyczajam się do tego, co posiadam. Jako nastolatka miałam swoją ulubioną torbę na ramię. Nosiłam ją ładnych kilka lat. Ledwo trzymała się przysłowiowej „kupy”. Moja mama mówiła, że wstyd już w niej chodzić. Pewnego razu sama mi ją wyrzuciła i kupiła nową. Tak samo rzecz się miała z ulubionym swetrem, czapką, plecakiem. Teraz trzeba oddawać rzeczy i wartości dużo większe niż te wcześniej wspomniane. Ten Bóg Jedyny, poza Którym nie ma innego, chce więcej… chce czasu wykrojonego jakimś cudem pomiędzy pracą a uczelnią, chce umiejętności liderskich zdobywanych mozolnie przez długie lata, chce trudu, troski, radości, smutku, tęsknot… tych wszystkich moich codziennych emocji. On chce, ale sam nie weźmie. Czeka, aż my weźmiemy to w ręce i przyniesiemy, aby oddać. Wtedy może po ludzku stracimy, ale zyskamy po stokroć.