My, Polacy, o tęsknocie zawsze dużo wiedzieliśmy. Na przestrzeni dziejów często jej doświadczaliśmy. Pisali i mówili o niej najwięksi z nas. Za czym tęsknimy? Dziś Liturgia Słowa jest w tym temacie bardzo wymowna, choć nie bardzo widoczna na pierwszy rzut oka.

Liturgia Słowa – 01.06.2014
Uroczystość Wniebowstąpienia Pańskiego

przejdź do czytań

Słowo

(Dz 1, 9-11)
Po tych słowach uniósł się w ich obecności w górę i obłok zabrał Go im sprzed oczu. Kiedy uporczywie wpatrywali się w Niego, jak wstępował do nieba, przystąpili do nich dwaj mężowie w białych szatach. I rzekli: Mężowie z Galilei, dlaczego stoicie i wpatrujecie się w niebo? Ten Jezus, wzięty od was do nieba, przyjdzie tak samo, jak widzieliście Go wstępującego do nieba.

Komentarz

Kluczowe pytanie z pierwszego czytania zdaje się być nie na miejscu. Bo to tak, jakby pytać dziecka, dlaczego daje kwiaty swojej mamie, albo narzeczonego, dlaczego ze wzruszeniem w oczach żegna na lotnisku swoją ukochaną wyjeżdżającą na Erasmusa. Przywiązujemy się do osób, miejsc, wydarzeń. Uczniowie przez trzy lata chodzenia za Jezusem też tak mieli. Teraz uporczywie wpatrywali się w Niego, jak wstępował do nieba. Chyba nie ma człowieka, który kiedyś by za czymś nie tęsknił. Tęsknisz za Jezusem, którego może obecności teraz nie odczuwasz? To odczucie, choć może pojmowane jako negatywne lub niechciane, może prowadzić do dobrych owoców. Dziś jest niedziela tęsknoty! Zatęsknij odrobinę za Nim!

Świadectwo

Jako historię z życia wziętą przytoczę część  facebookowej rozmowy z pewną Katarzyną:

K: Tęsknię za Tobą…
Ja: to dobrze… to znak że mnie jednak lubisz :)
K: Ktoś mówił, ze nie? :)
Ja: nie nie… tak się droczę ;p (…) no to trzeba się spotkać… koniecznie :)

Tęsknota prowadzi do spotkania, do podzielenia się kawałkiem miłości i radości… również w przypadku tej Bożej tęsknoty. A On pozwala się spotkać… na pewno. Ma zawsze wolny termin.